با توجه به روند سریع تغیرات و پیچیدگی سازمانها، اهمیت تعالی را در هر دو بخش دولتی و خصوصی امری مهم و ضروری می سازد. از زمانی که مدل تعالی سازمانی به سازمان های کشورمان معرفی شدهاست، متخصصین مدیریت،به ویژه در بخش دولتی آرزوی داشتن یک مدل بومی را در سر می پروراندهاند. استفاده از مدلهای کلاسیک و شناخته شده تعالی سازمانی، نیازمند استدلال و توجه خاصی است که آنهم مستلزم کسب تجربه در سازما ن های ایرانی و استخراج زمینه هایی است که کاربران مدل در عمل باآن به مشکل بر نخوردند از انجا که مدلهای ارائه شده تعالی عموما در بخش خصوصی بودهاند لذا بخشخصوصی در مورد به کارگیری الگوها و ابزارهای مدیریتی نسبت به بخش دولتی پیشی گرفته است. بخش دولتی دارای شرایط خاص خود می باشد. بنابراین نمیتوان عینا از مدلهای بخش خصوصی بهرهمند شد وبا توجه به شرایط کنونی در نظرگرفتن همه ابعاد سازمانی و محیطی و شناسایی نقاط ضعف و نواحی قابل بهبود از اهمیت به سزایی برخوردار است به همین جهت سازمانهای دولتی جهت جلوگیری از مرگسازمانی در کنار ترغیب کیفیت و تعالی سازمانها همیشه به دنبال ابزاری هستند تا با به کارگیری الگوهای تعالی، به خود ارزیابی خود پرداخته و خود را با تغییرات سریع همراه سازند و این امر موجب حرکتسازمانها به سمت استفاده از مدلهای تعالی شده است. حال نکته مورد توجه اینجاست با توجه تعدد مدلها،کدام مدل برای سازمانهای دولتی مناسب است. این مقاله با بررسی و نقد مدلهای تعالی سازمانی ارائه شده به ارائه مدل مطلوب میپردازد.