مدیریت صحیح کاربری اراضی می تواند از هدر رفت کربن آلی و متصاعد شدن آن به صورت دی اکسید کربن به اتمسفر جلوگیری کرده و مانع پیشرفت اثر گلخانه گردد. ترسیب کربن از طریق ذخیره طولانی مدت دی اکسید کربن اتمسفر در ماده آلی خاک، تصاعد دی اکسید کربن به اتمسفر را جبران کرده و به حاصلخیزی خاک کمک می کند. این تحقیق با هدف بررسی میزان ترسیب کربن خاک در مدیریت های زراعی مختلف بر پایه طرح کاملا تصادفی در مرحله رسیدگی مزارع گندم انجام گرفت . فاکتور مدیریت شامل 11 مزرعه با مدیریت زراعی متفاوت از نظر تناوب، کود دهی، آبیاری و رقم بود. نمونه برداری خاک به صورت تصادفی و از عمق 30-0 سانتی متری انجام گرفت. میزان ترسیب کربن بر اساس تجمع کربن آلی در خاک محاسبه گردید. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین مدیریت متفاوت نسبت به صفت ترسیب کربن خاک وجود دارد. میزان کربن آلی و به طبع ترسیب کربن در مزرعه ای که به طور مستمر کشت شده وکاربرد توام کود دامی و شیمیایی بوده بطور معنی داری بیشتر از مزارع دیگراست. میزان ترسیب در لایه سطحی بیشتر از لایه زیرین بوده است. تغییر کاربری اراضی در صورتی که باعث افزایش بیوماس گیاهی شود، سبب افزایش سریع ذخایر کربن گیاهی و افزایش تدریجی کربن خاک می شود. به نظر می رسد عامل مدیریت زراعی نقش مهمی در افزایش ترسیب کربن در خاک داشته است.