بزرگترين مشكل سرراه افزايش توليد و سطح زير كشت سيب زميني(Solanum tuberosum L.) به عنوان يک محصول استراتژيک بخش کشاورزي، تهيه و تأمين بذر سالم و عاري از بيماري هاي خطرناك سيب¬زميني مـي باشد. همچنین توليد ريزغده سيب زميني به روش كشت بافت پرهزينه مي باشد. اين پژوهش به منظور انتخاب مناسب ترين و کاربردي ترين نوع بيوراکتور براي کشت سيب¬زميني و ريزغده¬زایی و تعيين محيط کشت مناسب براي افزايش توليد شاخه زايي به جهت بهينه سازي انجام گرفت، مراحل كاري شامل تهيه ريز نمونه، ضدعفوني ريزنمونه ها، بهينه سازي محيط كشت در مرحله تكثير و ريزغده زايي در آزمایش اول و نهايتاً توليد ريزغده در بيوراكتور تناوبي در آزمایش دوم بود که به صورت آزمايش فاکتوريل بر پايه طرح کاملا تصادفي با سه تکرار در آزمايشگاه كشت بافت مرکز تحقيقات کرمانشاه انجام شد.در آزمایش اول بیوراکتور Wave بهترین تأثیر و تفاوت معنا دار از نظر صفات تعداد گره ،طول گیاهچه ،تعداد جوانه ،تعداد برگ ،تعداد مینی تیوبر و وزن تر و خشک مینی تیوبر را نسبت به بیوراکتورهای TIG وTIS و روش کشت رایج بر رقم سانته داشت که برای آزمایش دوم مورد استفاده قرار گرفت.در آزمایش دوم در مورد گیاهچه های سیب زمینی رقم سانته اختلاف معنی داری بین میانگین تعداد گره در ساقه،طول گیاهچه،تعداد برگ وتعداد کل جوانه(شاخه) مشاهده شده است اما در مورد پارامتر درصد زنده مانی، اختلاف معنی داری مشاهده نشد.