بحث فضای شهری، از دغدغه های بسیار پر جاذبه ای در حیطه شهر سازی است که بسیاری از اندیشمندان این رشته را به سوی خود جذب نموده و توجه آنان را به خود معطوف داشته است .در طول تاریخ، همواره تصور بشر و به تبع آن تعریف وی از فضا و فضای شهری دچار تغییرات شگرفی گشته است .امروزه اساس ا فضای شهری بعدی اجتماعی از تعریف فضای صرف شناخته می شود؛هرچند هنوز هم عمده شناخت، تحلیل و طراحی فضا در شهر ها بیشتر با تاکید بر جنبه های زیبایی شناختی و با تکیه بر نظریات فرمالیستی صورت می پذیرد و به محتوا کمتر توجه می شود. اگر چه هدف ابتدایی پژوهش همانطور که از عنوان آن برمی آید احیا و مناسب سازی فضاهای در حال انتظار می باشد،که این مسأله در درجه اول نیازمند بررسی و تحقیقی بر روی این فضاها و سپس تعیین راهبردها و راهکارهایی جهت مناسب سازی آن ها است،اما هدف غایی پژوهش ایجاد زمینه ای برای حضور بیشتر معلولان در سطح جامعه و برقراری ارتباط بین آن ها و دیگر شهروندان از یک سو و ایجاد تعلق خاطر به شهر و فضاهای شهری برای آن ها می باشد. پس از شناخت بهتر فضاهای درحال انتظار نتایج جالبی از ویژگی های آن ها بدست آمد که ازآن جمله می توان به موقعیت مکانی مناسب این فضاها که عموم ا در بافت های مرکزی شهرها می باشند، موقتی و غیر دائم بودن آن ها و نیز تنوع و پویایی و تغییر نقش و چهره آن ها در ساعات و زمان های مختلف اشاره کرد