تنش شوري جزو مهم‌ترين تنش‌هاي محيطي است كه رشد و نمو گياهان و توليد محصول در جهان را تحت‌تاثير خود قرار داده است. يكي از روش‌هاي غلبه بر اثرات منفي تنش شوري استفاده برون‌زا از تنظيم كننده‌هاي رشد مي‌باشد. پلي‌آمين‌ها يكي از اين تركيبات مي‌باشند. در اين مطالعه تاثير پلي‌آمين اسپرميدين بر گياهان گندم (رقم سيستان) تحت تنش شوري مورد بررسي قرار گرفت و سه سطح شوري (غلظت‌هاي 0، 100 و 150 ميلي‌مولار كلريد سديم) و سه سطح اسپرميدين (غلظت‌هاي 0، 1 و 2 ميلي‌مولار به صورت محلول پاشي) و به صورت تيمار همزمان شوري و اسپرميدين، با سه تكرار در نظر گرفته‌شد. تنش شوري در غلظت 150 ميلي‌مولار موجب كاهش پارامترهاي رشد و مقدار كلروفيل و موجب افزايش مقدار مالون دآلدئيد و نشت يوني گرديد اما غلظت 100 ميلي‌مولار كلريد سديم هيچ تغييري در اين پارامترها در مقايسه با گياهان شاهد ايجاد نكرد. هر دو غلظت نمك موجب افزايش مقدار كاروتنوئيدها، پرولين و افزايش فعاليت آنزيم‌هاي سوپراكسيد ديسموتاز و كاتالاز گرديدند. در شرايط تنش شوري، كاربرد اسپرميدين در هر دو غلظت موجب افزايش پارامترهاي رشد، مقدار كلروفيل، كاروتنوئيدها و افزايش فعاليت آنزيم‌هاي سوپراكسيد ديسموتاز و كاتالاز و كاهش غلظت مالون دآلدئيد و نشت يوني گرديد و اسپرميدين تاثيري بر مقدار پرولين نداشت. در مجموع نتايج اين مطالعه نشان داد كه غلظت 150 ميلي‌مولار نمك براي اين رقم گندم، تنش‌زا بود و كاربرد اسپرميدين در شرايط تنش شوري موجب كاهش اثرات تنش و بهبود رشد گرديد. ولي كاربرد اسپرميدين در شرايط غير تنش، تاثيري بر پارامترهاي رشد گياه گندم نداشت.