در تحقیق حاضر دو روش دستورزی گل راعی(Hypericum perfuratum) که یکی از گونه های دارویی مهم و سرسخت نسبت به تراریختگی با آگروباکتریوم می باشد، مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این مطالعه روش های غوطه وری در سوسپانسیون آگروباكتريوم رایزوژنز و تزریق مستقیم آگروباكتريوم در شرایط کاملا یکسان با هم مقایسه گردید. در روش غوطه وری از گیاهان دو ماهه جهت تهیه ی ریزنمونه های برگ و ساقه و جوانه ی انتهایی استفاده شد و با روش غوطه وری در سوسپانسیون آگروباکتریوم تلقیح انجام گردید. بعد از دو الی سه هفته در ریزنمونه های ساقه و در محل مایه زنی ریشه های ظریفی پدیدار گشت. در روش تزریق مستقیم نیز از گیاهان دو ماهه و با شرایط یکسان جهت القا استفاده گردید و در محل گره های ساقه، برگ و جوانه ی انتهایی تزریق سوسپانسیون آگروباکتریوم صورت گرفت. در روش تزریق مستقیم پس از چهار الی پنج روز در برخی از اندام های مورد تزریق (ساقه و طوقه های گل راعی) ریشه های کرکدار ظریفی با انشعابات فراوان پدیدار گشت. در نهایت ماهیت تراریختی ریشه های موئین با استفاده از تکنیک PCR و تایید حضور ژنrolB و rolCاز قطعه T-DNA پلاسمید آگروباکتریوم تایید گردید. الکتروفورز محصولات PCR، تلفیق موفق T-DNA در ژنوم ریشه های موئین را اثبات کرد. بر اساس نتایج به دست آمده روش تزریق مستقیم در هر دو حالت تلقیح با استوسیرینگون و بدون استوسیرینگون کارایی بیشتری در القای ریشه های مویین نسبت به روش غوطه وری در سوسپانسیون آگروباکتریوم دارا می باشد.