گزنه ملکه گیاهان دارویی و درمانگر دردناک ، گیاهی است که از دوران ماقبل تاریخ نیز وجود داشته و مردم آن زمان از آن برای تغذیه استفاده می‌کردند و از خواص درمانی آن اطلاع داشته‌ اند. جالینوس حکیم که در قرن دوم میلادی زندگی می‌کرده از آن برای رفع سرما خوردگی و بیماریهای دستگاه تنفسی استفاده می کرد. ﮔﺰﻧﻪ با نام علمی Urtica dioica گیاه چند ساله علفی گلدار می باشد که ارزش غدایی و دارویی بالایی دارد. از جمله گیاهانی است که داراي ﺧﺎﺻﻴﺖ درﻣﺎﻧﻲ در ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎي ﻣﺰﻣﻦ اﻧﺴﺎن می ﺑﺎﺷﺪ، که از پراکنش خوبی در کشور برخوردار است، بر اساس نتایج بدست آمده از فرآیند های HPLC و GC/MS عصاره و اسانس گیاه گزنه، ترکیبات موجود در گیاه شامل: کلروفیل، کاروتن، گزانتوفیل، لوکوآنتوسیانیدین، فلاون، فلاونول ، مقدار اندکی لوکوآنتوسیانیدین، تری‌ترپن‌ها، استرول‌ها شامل بتاسیتوسترول وانواع مختلفی از ترکیبات شیمیایی دیگر می باشد. این گیاه دارای انواع فعالیت های، آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضد سرطانی، ضد دیابتی و..... می باشد. ﻳﺎﻓﺘﻪ ها ﻧﺸﺎن از ﻋﺪم رﺷﺪ دو ﺑﺎﻛﺘﺮي ﻣﻬﻢ ﻓﺴﺎد ﻣﻮاد ﻏﺬاﻳﻲ parahaemolyticus) و Vibrio Bacillus cereus) در حضور عصاره گزنه را می دهد. همچنین گزنه باعث کنترل سطح آنزیم های موجود در کبد و حفاطت از کبد در برابر بیماری ها می شود. به طور سنتی از برگ گزنه برای درمان درد مفاصل، نقرس، ریزش مو استفاده می شود، گرچه آزمایشات بالینی تایید کننده آن وجود ندارد. در این مقاله با استفاده از پایگاه های اینترنتی sciencedirect.com،pubmed.gov ،sid.ir ، google scholar ،iranmedex.com ، ganj.irandoc، مقالاتی که در مورد جنبه های مختلف گیاه گزنه تا سال 2015 میلادی ارائه شده بود بررسی گردیده است.