کشور ایران همواره تلاش نموده تا با استفاده از خطوط لوله انتقال انرژي میزان بهره¬وري از ظرفیت¬هاي تولید و مصرف خود را به حداکثر برساند. در تعیین مسیر خطوط لوله¬های نفتی، عوامل متفاوت اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی دخیل هستند که شناسایی و رتبه¬بندی آن¬ها کمک شایانی در انتخاب مسیر بهینه می¬نماید. در این میان شاخص¬های توسعه پایدار از جایگاه ویژه¬ای برخوردار هستند. آنچه که در توسعه پایدار به¬عنوان رویکرد جدید و متحول شده بشر نسبت به مفهوم توسعه مهم است عدالت در برخورداری از منابع، توسعه بوم محور، کاهش فقر، حفاظت محیط‌زیست و کلا داشتن رویکرد انسان‌محور برای توسعه است لذا در اين پژوهش ما سعی داریم که با توجه به شاخص¬های توسعه پایدار، رتبه‌بندی اهمیت شاخص‌های اصلی توسعه پایدار را انجام دهیم. ازآنجایی‌که در مفاهیم مربوط به توسعه با مباحث کیفی روبه¬رو هستیم و از طرفی نیاز قاطع وجود دارد که برای تصمیم-گیری، این مباحث به¬صورت کمی دربیایند بنابراین باید با استفاده از روش¬های ریاضی و آماری این فرایند انجام گیرد تا بتوان با ارزیابی صحیح، تصمیم¬گیری نمود. در این خصوص روش¬های متفاوتی وجود دارد که بسته به ماهیت پژوهش و تصمیم پژوهش¬گر می¬توان از آن¬ها استفاده نمود. یکی از این روش¬ها کاربرد مدل¬های MCDM (multiple criteria decision making) است که AHP ((Analytical Hierachy Process یکی از زیرمجموعه‌های آن است. پژوهش از نوع توصیفی کاربردي است و روش تحقیق موردی و زمینه¬ای می¬باشد. نتایج نشان می‌دهد که از بین سه شاخص اصلی توسعه پایدار، شاخص اقتصادی (M)، اجتماعی (S) و زیست‌محیطی (E)، بیشترین اولویت با شاخص زیست‌محیطی با وزن 0.62، سپس با شاخص اقتصادی با وزن 0.31 و بعدازآن با شاخص اجتماعی با وزن 0.032 می‌باشد.