در پژوهش حاضر ﺗﻨﻮعژﻧﺘﯿﮑﯽدرونوﺑﯿﻦ 15ﺗﻮدهطبیعی ازﮔﯿﺎه دارویی بادرنجبویه(Melissa officinalis L.) با کمک 15 نشانگر RAPD ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺖ. از مجموع 107 نوار ایجاد شده، 82 نوار چند شکلی حاصل شد و درصد چندشکلی 76% بدست آمد. شاخص های تنوع ژنتیکی شامل میانگین تنوع ژنتیکی نی و میانگین شاخص شانون به ترتیب 31/0 و 46/0 محاسبه شدند. میانگین محتوای اطلاعات چند شکلی‌‌(PIC) و شاخص نشانگر(MI) به ترتیب برابر با 24/0 و 9/0 بدست آمد.بر اساس ﻧﺘﺎﯾﺞ حاصل ازتجزیه و تحلیل خوشه ای، توده ها در ‌4گروه اصلی طبقه بندی شدند. گروه بندی بر اساس داده های مولکولی انطباق خوبی با گروه بندی جغرافیایی داشت. در تجزیه به مولفه های اصلی سه مولفه اول و دوم و سوم‌69.73%‌از تغییرات را توجیه کردند. نتایج بدست آمده می تواند در گزینش ارقام مطلوب مورد استفاده قرار گیرد به عبارت دیگر می توان از اکوتیپ هایی با فاصله ژنتیکی بیشتر به منظور تلاقی جهت تولید نسل های در حال تفرق، جمعیت های پایه برای مکان یابی ژن ها و بهره مندی از پدیده هتروزیس استفاده کرد.