استئوارتریت متداول ترین بیماری مفصلی در انسان و یکی از از شایع ترین بیماری در میان پستانداران می باشد که زنان را بیش از مردان مبتلا می سازد. این بیماری یکی از شایعترین بیماریهای مزمن و مهم ترین علت معلولیت جسمی در جهان می باشد. و با توجه عوارض جانبی مهم مانند بروز زخم های پپتیک، خونریزی دستگاه گوارش، مسمومیت های کبدی و عوارض کلیوی كه به دلیل استفاده از درمانهاي رايج كه شامل داروهاي كورتون و غير استروئيدي مي باشد، لذا برآن شدیم اثرات احتمالي ضد التهابي که برروی بیومارکر هايي كه در جریان بیماریهای استئوآرتریت مهم هستند بررسي نماييم. به این منظور سلول های ساینوویسیت بدست آمده از مفصل گوساله استفاده گردید. روش انجام مطالعه : کارنوزیک اسید از شرکت سیگما با درجه خلوص%91 تهیه شد. برای تهیه سلول ها مفصل و مایع مفصلی متاکارپ اندام حرکتی قدامی گوساله8 ماهه هلشتاین کاملا سالم بدون مشاهده نشانه های التهاب، خونریزی بلافاصله بعد از کشتار در داخل كيسه استريل و در دماي °C 4 به آزمایشگاه ارسال گردید.. سلول ها را در شرایط مناسب کشت داده شد و با استفاده از هموسایتومر، سلولها شمارش و قدرت زنده مانی (viability) آن ها با روش تریپان بلو اندازه گیری شد. سلول های ساینوویسیت پس از تکثیر و تزریق LPS به منظور افزایش سطح سایتوکین ها به وسیله لیپوپلی ساکارید (LPS) تیمار شدند. بعد از كشت مجدد سلولها در دمای 37 درجه سانتی گراد در انکوباتور CO2 دار با رطوبت %90 براي مراحل بعدي نگهداري شد. پس از جدا سازي RNA و تهيهcDNA انجامRT_PCR & PCR و سپس با استفاده از روش Real Time- PCR به بررسی میزان بیان ژن هاي موردنظر پرداخته شد نتیجه:.بیان ژن CoX-2 وTNF-αدر سلولهاي تحريك شده توسط LPS کاهش یافته، بعلاوه کاهش تولید PGE2 در سلول های مورد نظر کاهش یافته است