پيامد افزايش جمعيت انسان، افزايش مصرف منابع و کاهش تنوع زيستي است. روند فزاينده نرخ انقراض موجب شد انسان به منظور استفاده از ارزش هاي سودمند و ذاتي گونه ها اقدام به حفاظت از آنها کند و نتيجه اين کار شکل گيري مناطق حفاظت شده است كه زون بندي در مناطق حفاظت شده راهكاري است كه از طريق آن تعارضات مناطق حفاظت شده كاهش يافته و فرصت لازم براي اتخاذ تدابير مورد نياز فراهم مي‌شود. طي اين فرايند، محدوده مناطق حفاظت شده، براي كاربري ‌هاي مجاز متناسب با توان اكولوژيكي و اقتصادي- اجتماعي آنها پهنه بندي شده و واحدهاي برنامه‌ريزي يعني زون‌ها شكل مي‌گيرند.
منطقة حفاظت شدة پلنگ دره به وسعت حدود 31735 هكتار، با ميانگين ارتفاع 1950متر و بامختصات جغرافيايي 15/34 تا 30/34 درجه عرض شمالي و 15/50 تا 30/50 درجه طول شرقي واقع شده است. مقدار متوسط بارش ساليانه 280 ميليمتر است و دماي ساليانه 6/12 متوسط حداكثر و حداقل دماي ماهيانه در گرمترين ماه سال 2/24 درجه و سردترين ماه سال 13/5- درجه مي باشد. اين تحقيق به منظور مقايسه دو زون بندي و با افزايش تعداد عوامل زيستي از منطقه طي برهه زماني 5 ساله با هدف دستيابي به الگوي بهينه حفاظت و توسعه به انجام رسيده است كه نتايج حاكي از وجود 6 زون حفاظت شده، زون تفرج متمركز، زون تفرج گسترده ، زون بازسازي، زون استفاده علمي – ترويجي و زون استفاده هاي ويژه است كه اين زونها با مديريتي كه طي سالها در منطقه انجام پذيرفته است تطابق بيشتري را نشان مي دهد.