افزایش جمعیت شهرها و چگونگی اسکان آن ها یکی از مشکلات شهرهای امروزی می باشد و با توجه به لزوم حفظ اراضی کشاورزی و طبیعی و همچنین کاهش هزینه های شهری، مسأله توزیع مطلوب تراکم جمعیتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تاثير برنامه هاي توسعه عمراني بر تراكم و ساماندهي فضاهاي شهري با تاكيد بر برنامه چهارم و پنجم توسعه نمونه موردي شهر تنكابن مورد مطالعه مي باشد . برای دستیابی به این منظور، از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. شهر تنكابن دارای یک منطقه شهرداری است و برای بررسی کل محلات شهر تنكابن که 11محله می باشد انتخاب شده است. شاخص ها و معیارهای مورد استفاده در پژوهش، شامل شاخص های هم سویی با گرایشات مردم، کاهش ترافیک، ظرفیت تأسیسات شهری موجود و ارتقاء کیفیت کالبدی می باشد که با استفاده از مدل AHP در محیط نرم افزاری GIS و Expert Choice به تحلیل نحوه توزیع تراکم جمعیتی در سطح محلات شهر تنكابن پرداخته شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که طبق نظرات کارشناسان، کاهش ترافیک با وزن 565/0 با اهمیت ترین معیار و ظرفیت تأسیسات شهری موجود با وزن 262/0، ارتقاء کیفیت کالبدی با وزن 118/0 و هم سویی با گرایشات مردم با وزن 055/0 در رتبه های بعدی قرار دارند.نتیجه بدست آمده حاکی از آن است که استفاده از مدل AHP به خوبی جوابگوی تحلیل توزیع تراکم جمعیت در شهر تنكابن بود و نشان داد که تراکم جمعیت در سطح محلات شهر تنكابن از توزیع مطلوبی برخوردار نمی باشد.در تحقيق حاضر مشاهده گرديده عواملي نظير ساخت و سازهاي بي رويه كه منجر به تشكيل پروانه هاي ماده 100 و نفوذ برخي از جريانات و لابي گري ها در سطح مديريت شهري باعث عدم ساماندهي مناسب و تراكم در ساخت و سازها شده است لذا با قانونمند كردن بيش از پيش مسائل اداري و توجيه مديران علي الخصوص شوراي اسلامي شهر ، شهرداري و ساير دستگاه هاي اجرايي مي توان وضعيت مناسبي از لحاظ ساختار شهري تنكابن به وجود آورد .