به‌منظور بررسی تحمل به خشکی، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌ کامل تصادفي و به‌صورت فاکتوریل با سه تکرار در شرایط کشت هیدروپونیک انجام یافت. ترکیب 22 ژنوتیپ برنج (شامل دو ژنوتیپ والدینی یکی Bala متحمل به تنش خشکی و دیگری Azucena حساس به تنش خشکی) و دو سطح خشکی (بدون تنش و تنش 5- بار) به‌عنوان تیمارهای موردبررسی در نظر گرفته شدند. تجزيه واريانس صفات مورد بررسي در مجموع شرايط نرمال و تنش نشان داد كه اختلاف بين ژنوتيپ‌ها براي كليه صفات معني‌دار بود. همچنین اثر متقابل ژنوتیپ × شرایط رشد به جز صفت وزن ساقه برای سایر صفات معنی‌دار بود. نظر به معني‌دار بودن اثر متقابل، تجزيه واريانس در هر كدام از شرايط رشد نرمال و تنش خشكي انجام شد و سپس ميانگين ژنوتيپ‌ها در هر كدام از شرايط رشد به‌طور جداگانه بررسي شد. وجود اختلاف معني‌دار میانگین صفات بيانگر وجود تنوع صفات در میان ژنوتيپ‌هاي مورد مطالعه بود. مقايسه ميانگين صفات مورد بررسي نشان داد كه ژنوتيپ‌هاي متحمل‌، قطر ريشه، وزن ريشه، تعداد ريشه و بيوماس بالاتري نسبت به ژنوتيپ‌هاي حساس‌ به تنش خشكي داشتند ولي ميانگين طول ريشه در ژنوتيپ‌هاي متحمل كمتر از ژنوتيپ‌هاي حساس بود. تجزیه خوشه‌ای براساس صفات گیاهچه‌ای در هر دو حالت مذکور، ژنوتيپ‌هاي مورد بررسی را در دو گروه مجزا قرار داد. ژنوتيپ‌هايی که با رقم‌ متحمل Bala در یک گروه قرار گرفتند گروه متحمل نامیده شدند و ژنوتيپ‌هايی که با رقم نسبتاً حساس Azucena دسته‌بندی شدند، گروه حساس نامیده شدند.