به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد سه هیبرید ذرت شیرین ایرانی، CHASE و SHAKER آزمایشی در سال 92 در قالب بلوک های کامل تصادفی به صورت اسپلیت پلات با سه تکرار در مزرعه ایستگاه تحقیقات تحقیقات مناطق خشک و بیابانی کاشان انجام شد. در این تحقیق، دورهای آبیاری 4، 6، 8 و 10 روز یکبار به عنوان سطوح عامل اصلی در کرت های اصلی و هیبرید ذرت شیرین CHASE، SHAKER و ایرانی به عنوان سطوح عامل فرعی در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که رژیم های آبیاری شامل 4 و 10 روز به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار عملکرد را داشتند. هم چنین کاهش عملکرد دانه نتیجه کاهش تعداد ردیف در بلال و تعداد دانه در ردیف بود. عملکرد دانه نسبت به عملکرد بیولوژیکی حساسیت بیشتری به تنش خشکی نشان داد. مقایسه هیبریدها در این بررسی نشان داد که هیبرید SHAKER دارای بیشترین وزن پوست بلال، عملکرد دانه در واحد سطح و عملکرد بیولوژیک بود. همچنین مقایسه میانگین اثرات متقابل هیبرید و رژیم آبیاری نشان داد که حداکثر عملکرد دانه مربوط به هیبرید SHAKER به میزان 5/16375 کیلوگرم در هکتار در شرایط بدون تنش و حداقل آن از هیبرید CHASE به میزان 3/1193 کیلوگرم دانه در هکتار در شرایط تنش شدید به دست آمد. در شرایط تنش شدید (دور آبیاری 10 روز یکبار) بیشترین میزان عملکرد دانه و شاخص برداشت متعلق به هیبرید SHAKER بود. لذا، در بین سه هیبرید مورد بررسی در این آزمایش از تحمل بیشتری به تنش خشکی برخوردار بود.