یکی از پدیده های ناپایدار کننده شهرها بویژه در کشورهای در حال توسعه ، گونه های شهری موجود در تمامی شهرها با نام بافت قدیم فرسوده است که روز به روز در حال گسترش می باشد ، این گونه سکونتگاه ها هرچند جلوه ای از قدمت را به همراه خود دارند ، اما عموماً بازتابی از کاستی ها و نارسایی ها مانند کمبود خدمات و سرانه های شهر ، شبکه ها ، معابر ناموزون و غیر مفید ، مشکلات زیست محیطی و ... می باشد . توجه به بافت های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری و احیا و مرمت بافت مذکور سوق داده . محلات قدیمی شهرها که دارای بافتی با ارزش و کهن بوده اند ، به مثابه قلب تپیده شهر به حساب می آیند و امروز کارکردهای اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی خود را از دست داده اند ، مرمت احیای بناها و بافت های تاریخی می تواند رویکردی باشد در صدد احیاء و معاصر سازی این محلات سنتی گام بردارد. در نتیجه ، در احیا و مرمت در آسیب شناسی شهری بافت فرسوده شهر خرم آباد (خیابان حافظ) بدلیل استفاده از ظرفیت های قابل توجه و بدلیل احداث مسکن و توسعه دسترسی خدمات شهری در آن به عنوان یکی از برنامه های سیاست توسعه درون زایی شهری محسوب می شود ، لیکن این برنامه به دلیل سرمایه گذاریهای هنگفت مورد نیاز آن ، با توجه به سطح گسترده بافت فرسوده جزء با مشارکت سایر بخش های دولتی و خصوصی و مشارکت مردم امکان پذیرنیست . روش تحقیق در این پژوهش بر اساس هدف از نوع کاربردی و براساس ماهیت توصیفی – تحلیلی گرد آوری اطلاعات بصورت مطالعات اسنادی ، کتابخانه ای و میدانی می باشد و از روش پیمایشی می باشد.