با توجه به نقش حیاتی بخش کشاورزی در توسعه پایدار کشور، توجه به رهیافت‌ها، نظام‌های جایگزین و نیز معیارهای پایداری در توسعه زیربخش های کشاورزی و همچنین سیاست‌گذاری و تغییر ساختار اقتصادی در زیر بخش باغبانی بایستی در اولویت های برنامه ریزی کشور باشد. این ضرورت از یکسو به خاطر نگرانی‌هایی است که نظام های متعارف باغداری پیش آورده است و از سوی دیگر بروز چالش هایی است که بخوبی بیانگر و نشان دهنده ناپایداری توسعه در بخش باغداری است.
از آنجا که سطح وسیعی از اراضی شهرستان ارومیه یعنی 38797 هکتار را بهره برداری باغی تشکیل می دهد، اکثر منابع اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی در اختیار این قشر از کشاورزان قرار دارد. در این راستا تحقیق حاضر با بهره گیری از روش فرا تحلیل به دنبال آن است تا ضمن تعیین عوامل بازدارنده پایداری، با تدوین معیارهای مناسب، پایداری باغات در شهرستان ارومیه را مورد بررسی قرار دهد تا گامی در جهت تحقق اهداف توسعه پایدار در بخش کشاورزی باشد.