هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیرات عصاره دارچین بر تغييرات هيستوپاتولوژيك بافت بیضه رت متعاقب مسمومیت با آترازین است.
در این مطالعه از 48 سر رت نر بالغ استفاده شد. رت¬ها بعد از تطابق با شرایط محیطی، به‌طور تصادفی به چهار گروه کنترل، دارچین، آترازین و درمان تقسیم شدند. رت¬های گروه دارچین و درمان، عصاره متانولی دارچین را به میزان 2/0% در آب آشامیدنی دریافت نمودند و موش¬های گروه آترازین و درمان، سم آترازین رقیق‌شده با روغن ذرت را به میزان 200 میلی‌گرم به ازاء کیلوگرم وزن بدن و با حجم 1 میلی‌لیتر به‌صورت گاواژ دریافت نمودند. طول مطالعه 14روز بود و موش ها 24 ساعت بعد از دریافت آخرین نوبت درمان به روش انسانی کشته و بعد از توزین، بیضه آن ها خارج‌شده و جهت تهیه اسلایدهای پاتولوژی با استفاده از فرمالین پایدار گردیدند و شاخص های قطر لوله های منی¬ساز و ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز با استفاده از میکروسکوپ نوری ارزیابی شد.
نتایج مطالعه حاکی از آن است که پارامتر‌های قطر لوله‌های منی ساز و ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز در روز 14پس از تجویز آترازین به صورت معناداری کمتر از گروه کنترل نرمال می‌باشد. این شاخص ها در گروه درمانی به طور معناداری نسبت به گروه آترازین بالاتر بودند. تجویز عصاره دارچین سبب کاهش محسوس اثرات مخرب سم می گردد. دارچین با داشتن ترکیباتی با خواص شیمیایی متفاوت و از طریق مکانیسم‌هایی چندگانه سبب تقویت قدرت ترمیمی بدن شده و در بهبودی بافت بیضه نقش مؤثری داشته است، به نظر می رسد که دارچین می تواند به عنوان یک دارو بافت بیضه را در مقابل آسیب ها محافظت کند، ازاین‌رو در گروه درمان، این پارامترهای کمی به‌صورت معنی داری افزایش‌یافته است.