این تحقیق با هدف ارزیابی علل کاهش عمر لایه های آسفالتی سطوح معابر شهری واجرای روسازی برای شناسایی روش بهینه سازی کیفیت آینده و در نتیجه کاهش خرابی روسازی آسفالتی در شهر لالی انجام شد. روش تحقیق از نقطه نظر اجرا در دسته میدانی و از نظر هدف، کاربردی است. نمونه آماری این تحقیق شامل 30 خیابان اصلی شهر لالی است. داده های تحقیق با استفاده از اندازه گیری‌های میدانی خیابان ها و قطعات خراب، اسناد و اطلاعات موجود در شهرداری و راهسازی درباره روش، ابزار و مصالح ساخت روسازی و آسفالت خیابان های شهر در زمان ساخت جمع آوری شد. داده های بدست آمده توسط روش سلسله مراتبی و رابطه آماری ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقدار PCI کلی برای خیابان های لالی برابر با 84/65 است که با توجه به دستورالعمل روش PCI در رده خوب قرار دارد. از میان 13 متغیر جزئی مورد بررسی، تخصص و تعهد پرسنل دارای بیشترین ارزش مطلق می باشد. پس از آن کیفیت قیر در رده دوم اهمیت قرار دارد. عامل صحت و کیفیت تولید، موثرترین گزینه در کیفیت ساخت روسازی آسفالت شهر لالی است. سایر عوامل موثر به ترتیب اولویت عبارتند از صحت و کیفیت اجرا، کنترل کیفیت اجرا، دستورالعمل های موجود، کنترل کیفیت تولید، و مطابقت عملی با دستورالعمل ها. بین قواعد و دستور العمل های مدون داخلی و خارجی مرتبط با موضوع وهمچنین انطباق آنها با نحوه ساخت و کیفیت روسازی آسفالتی معابر شهری رابطه وجود دارد. بین اجرای عملی شاخص ها و مراحل مختلف طرح روسازی آسفالتی و کیفیت روسازی آسفالتی معابر شهری رابطه وجود دارد. بین کنترل کیفیت ساخت و اجرای روسازی‌ و کیفیت روسازی آسفالتی معابر شهری رابطه وجود دارد.