در بازگشتی دوباره به آشنایی با گنجینه های فراموش شده به سراغ دارویی بسیار ارزشمند به نام سنبل الطیب آمده ایم تا با بررسی متون کهن طب ایرانی از رازهای سر به مهر این گیاه معجزه گر پرده برداریم .
سنبل هندی معروف به سنبل الطیب به نام علمی Nardostachys Jatamansi می‌‌باشد .
در سیستم دماغی – اعضاء رأس – چون این دارو تحت تأثیر حرارت معده مستقیماً متصاعد شده و اجزاء دوایی خود را به ناحیه سر می‌‌رساند ایجاد خشکی مطلوبی در ناحیه دماغ می‌‌نماید که در بیماری های رطوبی مانند افزایش رطوبات بیمارگونه در بیماری نزله مفید است
در ناحیه صدر (قفسه سینه) این دارو قدرت نفوذ زیادی در قفسه سینه دارد و به همین دلیل در بیماری های زیادی در این ناحیه از آن استفاده می‌‌شود. از همه مهمتر خشکانیدن رطوبات زائد بیماری زا در ناحیه ریه و حوالی آنست .
سنبل الطیب قوت هضم معده را بالا می‌‌برد و به نضج و پختگی اخلاط و مواد کمک می‌‌کند و چون قابض عطری است معده را نیز تقویت می‌‌نماید و مقوی کبد نیز هست و البته این خاصیت سنبل الطیب یعنی قوت بخشی در همه احشاء ‌‌داخلی مشاهده می‌‌گردد.
با توجه به مطالب موجود در کتب طبی سنتی ایرانی گیاه دارویی سنبل الطیب اثرات درمانی قابل ملاحظه ای در درمان رطوبت های زائد بیمارگونه دماغی و تنفسی و گوارشی دارد
همچنین مقوی عالی دماغ و قلب و ریه و معده و کبد و سایر احشاء داخلی محسوب می‌‌شود. و می‌‌توان از این داروی کم خطر و کم عارضه که کیفیتی بسیار ملایم و مطبوع دارد به عنوان داروی تقویتی استفاده کرد.
آثار ضد ریفلاکس و نفخ و ورم سنبل الطیب نیز چشمگیر است .
نهایتاً آنکه سنبل الطیب از گنجینه های ارزشمندی است که با قابلیت‌‌های درمانی وسیع می‌‌تواند راهگشای درمان بیماری های مهمی باشد و به آسانی و با کمترین عارضه در جهت ارتقاء سلامتی انسان‌‌ها مورد استفاده قرار گیرد.