امروزه با پیشرفت اقتصادی، اجتماعی یکی از مهمترین مسائل در امر مدیریت محیط زیست و توسعه پایدار استفاده اصولی از منابع کره زمین بخصوص آب و بازیافت آن می باشد. با توسعه شهرنشینی و افزایش شدید تقاضا استفاده از آب های برگشتی و پساب ها یکی از راهکارهای ارائه شده در این زمین می باشد. استفاده غیر اصولی و کنترل نشده این منابع بخصوص در آبیاری می تواند تاثیرات سوء بر محیط زیست فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی داشته باشد. در صورت استفاده بی رویه و غیر استاندارد از منابع آب برگشتی و پساب ها علاوه بر صدمات جبران ناپذیر بر خاک، آب های زیرزمینی، بهداشت، سلامت انسان و دام و طیور از تاثیرات اقتصادی و اجتماعی آن نیز نمی توان چشم پوشی کرد هر چند که اصول کلی توسعه پایدار نیز خدشه دار خواهد شد.