يكي از فاكتورهاي مهم اجرايي در كشورهاي توسعه يافته و درحال توسعه، استفاده ازروش ارزيابي ريسك زیست محیطی به عنوان يك ابزار مهم مديريتي در مطالعات محيط زيست و كاهش مخاطرات پروژه هاي صنــعتي و عمراني و رعايت اهداف توسعه پايدار مي باشد.
از آنجايی که احداث هر پروژه اثراتی را بر محيط زيست بلافصل خود خواهد گذاشت احداث جاده نيز از اين قاعده مستثنی نبوده و علی رغم منافع فراوان، ريسک ها و خطرات بالقوه ای را دارا می باشد که در صورت بالفعل شدن آنها آسيب های بسياری را بر محيط زيست تحت تأثير خود متحمل خواهد کرد. اين تحقيق نیز با هدف شناسايي و ارزيابي ريسك هاي احتمالي ناشي از عمليات ساختماني و بهره برداری محور پاشنه زاگرس، به انجام رسيد. روش های مورد استفاده در اين پژوهش، فرايند تحليل سلسله مراتبيAHP ، آنتروپی و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) بوده است.
نتايج بدست آمده از تحقیق حاكي از آن است كه تصادف با عابرین و سلب آسایش مهمترین ریسک های زیست محیطی و کاهش تنوع زیستی دارای کمترین ریسک در منطقه مورد مطالعه می باشد و هم چنین بر اساس اولویت بندی آنتروپی (A3>A2>A1) بازه A3 بیشترین و بازه A1 کمترین رتبه ریسک منطقه راگرفته اند. در نهایت با استفاده از نرم افزار GIS و لایه های رقومی محیطی محدوده های ریسک دار بر روی مسیر جاده مشخص و در نهایت با رویهم گذاری این لایه ها ریسک نهایی بر روی مسیر جاده مکان دار شد.