در ارتباط با آلاینده‌های طبیعی و به‌ویژه ریز گردها هرچند دولت‌های درگیر ، تعهداتی کنوانسیونی مشخص در قبال یکدیگر ندارند، لیکن عرف بین‌المللی و اصول کلی حقوقی مؤید این امر است که دولت‌ها باید مانع ورود ضرر به همسایگان خود شوند. مضافاً در اسناد حقوق بشری، حق بر هوای پاک، حق حیات، حق بر سلامتی، ایجاب می‌نماید که دولت‌های منشأ آلودگی موظف به جبران خسارت و مهار آلودگی باشند. از سوی دیگر این واقعیت حقوق بین‌الملل است که در بسیاری زمینه‌ها ازجمله حقوق بین‌الملل محیط‌زیست در حال حاضر مکانیزم و بازوهای اجرایی و قضایی مناسبی تعبیه نگردیده است. در چنین فضایی است که معادلات سیاسی و اصل بنیادین حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلافات از طریق دیپلماسی بیش از هر راهکار دیگری می‌تواند در حل مشکلات کمک‌رسان باشد. دیپلماسی از طریق مذاکره بهترین راهکار در از بین بردن صورت مساله و یا به عبارت بهتر مدیریت پیشگیری است.