حقابه زیست‌محیطی معرف میزان جریان آبی است که می‌بایست در یک رودخانه، تالاب یا یک حوزه‌ی ساحلی وجود داشته باشد تا بتواند تمامیت بهره‌وری و درنهایت بقای اکوسیستم آن را تضمین نماید. در اسناد بین‌المللی ازجمله کنوانسیون رامسر، کنوانسیون تنوع زیستی و قطعنامه کمسیون جهانی سدها، حق تالاب‌ها بر حقابه زیستی محیطی صریحاً به رسمیت شناخته است به‌علاوه حق انسان بر هوای پاک، حق حیات، حق بر سلامتی و بهداشت و ضرورت توسعه روابط سالم میان کشورها، به‌عنوان حق بشری انسان‌ها مبانی محکمی است که برخورداری از حقابه زیست‌محیطی را توجیه می‌کند. بر پایه این مبانی حقابه زیست‌محیطی، امروزه جز قواعد آمره بین‌المللی شناخته می‌شود که رعایت آن بر همه دولت متعاهد و غیر متعاهد الزام‌آور است. در خصوص تالاب هامون نیز دولت افغانستان سوا از تعهدات قراردادی، بر اساس کنوانسیون‌های حقوق بشری مکلف به تخصیص حقابه زیست‌محیطی از رودخانه هیرمند می‌باشد؛ اما سهم ایران نسبت به حقابه کشاورزی و شرب بر اساس قرارداد ثابت می‌گردد. این نگاشته تلاش اندکی است که نحوه شناسایی و مبانی حق برخورداری از حقابه زیست‌محیطی را در اسناد بین‌المللی زیست‌محیطی و حقوق بشری می‌کاود.