از آنجايی که احداث هر پروژه ای اثراتی را بر محيط زيست بلافصل خود خواهد گذاشت احداث جاده نيز از اين قاعده مستثنی نبوده و علی رغم منافع فراوان، ريسک ها و خطرات بالقوه ای را دارا می باشد که در صورت بالفعل شدن آنها آسيب های بسياری را بر محيط زيست تحت تأثير خود متحمل خواهد کرد.
اين تحقيق با هدف شناسايي و ارزيابي ريسك هاي احتمالي ناشي از عمليات ساختماني و بهره برداری محور پاشنه زاگرس، به انجام رسيد . بدين منظور پس از شناسايي فعاليت ها و محيط زيست محدوده مطالعاتي با توجه به شدت اثر و احتمال وقوع آن بر انسان و محيط زيست ، كار شناسايي و طبقه بندي ريسك ها در قالب متدولوژي دلفي به انجام رسيد. روش های مورد استفاده در اين پژوهش، فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) و آنتروپی می باشد. نتايج بدست آمده حاكي از آن است كه تصادف با عابرین با وزن نهایی 0678/0 و سلب آسایش با وزن نهایی 0408/0 مهمترین ریسک های زیست محیطی، کاهش تنوع زیستی با وزن نهایی 0005/0 کمترین ریسک در منطقه مورد مطالعه می باشد. بر اساس اولویت بندی آنتروپی (A3>A2>A1) بازه A3 بیشترین و بازه A1 کمترین ریسک منطقه را گرفته اند.