به طور کلی هر گونه فعالیت عمرانی مخاطراتی را به محیط زیست طبیعی تحمیل می نماید که ابعاد این خطرات احتمالی با توجه
به ماهیت پروژه و حساسیت های محیط زیستی متفاوت خواهد بود.
واقع شدن ایران در منطقه خشک و نیمه خشک جهان، در کنار افزایش نیاز داخلی به محصولات کشاورزي، اهمیت تامین آب مطمئن براي کشاورزي در کشور را دو چندان ساخته است. در همین راستا طی دهه هاي اخیر گام هاي بلندي براي اجراي طرح هاي توسعه آبیاري در کشور برداشته شده است. طرح هاي آبیاري و زهکشی از جمله عملیات هایی هستند که شرایط طبیعی و زیست محیطی را تحت تاثیر قرار می دهند پس باید یک تعادل مناسب بین طرح هاي آبیاري و زیست محیطی ایجاد نمود، زیرا با نادیده گرفتن اثرات زیست محیطی، طرح هاي آبیاري و زهکشی باعث بروز مشکلات وسیعی خواهند شد.
شبکه های آبیاری و زهکشی هم علیرغم منافع فراوان، ریسكها و خطرات بالقوه ای را دارا می باشند که در صورت بالفعل شدن آنها فجایع بسیاری را بر محیط زیست تحت تاثیر خود محتمل خواهند کرد. بنابراین در مطالعه ی حاضر، مسئله اصلی شناسایی
مخاطرات محیط زیستی شبکه آبیاری و زهکشی در استان خوزستان واقع در شرق اهواز و ارزیابی پیامدهای ناشی از آن و ارایه راهكارهای مدیریتی در جهت کاهش یا حذف این مخاطرات می باشد.