مديريت و به موازات آن تصميم‌گيري صحيح پيرامون مسائل زيست محيطي از خطيرترين چالش‌هاي فرا روي مديران ارشد در سازمان‌هاي متولي حراست و حفاظت از محيط زيست در كشور است. چنين تصميماتي اغلب متعاقب تصميم ساير سازمان‌ها و نهادها براي اجراي طرح‌هاي عمراني و توسعه‌اي اتخاذ مي‌شوند. طرح‌هايي كه عموماً با درجات مختلفي از تخريب و تغيير ماهيت طبيعت همراه هستند، اما لزوم ارتقاء شاخص‌هاي توسعه‌اي و خصوصاً شاخص‌هاي اجتماعي‌ـ اقتصادي و حتي سياسي اجراي آن‌ها را لاجرم مي‌سازد. اذعان به دشوراي اتخاذ تصميم در چنين شرايط پيچيده و بغرنجي براي مديران در اين سازمان در عين الطفات به منافع طرف مقابل با تناقضات دروني همراه است. در اين مطالعه سعي بر اين است تا با استفاده از رويکردهاي تحليلي‌ـ تفسيري و شناسايي مناسبات طرفين، عملكرد سازمان مطبوع و سازمان‌ها و نهادهاي متعارض در قالب يك بازي گنجانده شود. سپس استراتژي بهينه براي كسب نتايج بهينه در اين بازي براي بازيكن مورد توجه يعني سازمان حفاظت از محيط زيست پيش‌بيني شود. در همين راستا با بررسي و غور پيرامون مستندات، گزارش‌ها و همچنين بازخوردهاي حاصل از عمده تصميم‌هاي مديريتي در سازمان حفاظت محيط زيست، اصل كمينه‌سازي بيشينه زيان به عنوان راهكاري براي كاهش و يا در مواردي رفع تعارضات بين سازماني پيشنهاد شد.