در دنیای امروز توجه به محیط زیست جامعه بشری یک اصل مورد قبول تمام مسلکها و نحله های فکری است چرا که بقای جامعه و نسل آینده بستگی به آن دارد.در این راستا سیاستها و برنامه¬های اجرایی دولتی در این زمینه مستلزم همکاری عموم مردم جامعه است.
در یک جامعه دینی زندگی افراد متاثر از معنویت و فرهنگ دینی بوده و اساس زندگی بر مبنای آن استوارمی شود.درچنین جامعه ای نگرش انسان به محیط زیست هم می¬تواند تا حد زیادی از گرایش وی به مذهب نشات بگیرد، چرا که دین رابطه انسان با خدا، خود، دیگران و محیط زیست خودرا تبیین می¬کند، لذا نحوه نگرش انسان به خویش، عالم و محیط زیست خود و استعلام وی از نگره مذهبی می¬تواند وی را در حفظ محیط زست خود کمک کند.
توجه و حفاظت از محیط زیست به معنای عدم بهره برداری و یا حتی استفاده کم از طبیعت نیست، بلکه استفاده بهینه و عاقلانه است به نحوی که نیازهای آیندگان از طبیعت را مورد تهدید قرار ندهد.دستورات ادیان الهی علی الخصوص به عنوان راهکار و روشی برای حیات که دستورات آنها فراتر از زمان و مکان است حاوی مفاهیم تعالیم و راهکارهایی در خصوص احترام به محیط زیست و دستورات زیست محیطی برای حفظ طبیعت است،که توجه و عمل به دستورات آنها می تواند دستیابی به این آرزو را تسهیل نماید.
در این پژوهش سعی شده نگرش زیست محیطی در ادیان و مشخصا در اسلام و قران مورد بررسی قرار گیرد.