گرد و غبار توده‌های از ذرات جامد ریز غبار هستند که در هوای ناپایدار بدون وجود رطوبت معمولا در مکان های عرضهای جنب حاره ای وکانون های فرسایش باد مناطق خشک و نیمه خشک شکل می گیرند. وبا پخش در جو دید را محدود و برای سلامت انسان ها و توسعه پایدار یک منطقه زیان بار و مشکل آفرین هستند . وزش باد در کانون های فرسایش باد به دليل محدوديت پوشش گياهي آنها ، بر اثر سایش ،ذرات قابل انتقال خاك را حمل و گردو غبار را ايجاد می کنند
منشاء گردو غبار های استان قم ، محلی و انتقالی می باشند.
گردوغبار محلی که دوام کمتری دارند به خاطر وضعیت اقلیمی خشك و نيمه خشك منطقه و داشتن فضای بیابانی (15.7% مساحت استان ) و کانونهای فرسایش بادی که ایجاد سدهاى بزرگ در بیرون استان ، تغيير كاربرى زمين و برداشت بيش از اندازه از منابع آبى وتبخیر بالای سالانه آب ، فقر پوشش گیاهی، چرای بی‌رویه دام، سستی خاک و وجود کوره‌های آجرپزی و... باعت تشدید آن شده اند
گرد وغبار انتقالی به استان که پدیده ای جدید و نوظهور و مربوط به سالیان اخیر و از کشور های.سوريه ، عراق و... هستند. در زمان وقوع نواحی غرب ، شمال غرب و مركزي کشورمان از جمله استان قم را در بر می گیرند و به دلیل سكون و پايداري هوا در حالت مذکور ، از دوام ماندگاری بیشتری برخوردارند .
با بررسی آمار پارامتر دید افقی دردوره آمار 20ساله ،مشخص گردیدکه بهار و تیر بیشترین مقادیر روزهای گردو غبار فصلی و ماهیانه را طی سال و پائیز و آذر ماه کمترین انها را در استان قم به خود اختصاص داده اند . تحقیق ضرورت مطالعه ،مدیریت و مقابله با گرد و غبار در استان قم را رو شن می سازد.