از سده گذشته تا به امروز، پیشرفت امور مادی سرعت فزاینده ای داشته است. این سرعت بالای رشد در بسیاری از شاخه های علم به کمک بشریت شتافته و سطح کیفیت زندگی انسان را بهبود بخشیده است. اما ازآنجایی که هر پیشرفتی مطلوب و پسندیده نیست ، روی دیگر این تحول طبیعتا در جهت تخریب و تهدید ارزش های خیرخواهانه است. پیشرفت در امور مخرب و نابود کننده نیز پا به پای رشد امور عام المنفعه صورت گرفته است و از آنجاییکه هیچ خیری مطلق نخواهد ماند این جدال نیکی و بدی که از آغاز خلقت شروع شده است تا کنون ادامه داشته و قطعا در آینده نیز خواهد داشت.
با ایجاد سازمان ملل متحد، بشریتی که طعم بدبختی و آوارگی جنگ را با تمام وجود چشیده بود، از آخرین روزنه امید خود برای ساخت جهانی شایسته سکونت انسان به عنوان برترین مخلوق استفاده کرد و گام های ارزشمندی برای اتحاد کشورها در جهت رسیدن به اصل صلح برداشت که گاهی موفق و طبیعتا گاهی با شکست رو به رو شد اما نکته ای که ثابت ماند این است که همیشه محیط پیرامون انسان دستخوش بازیهای سیاسی وی در جهت کسب منافع بیشتر و بیشتر اوست و این سوال باقیست که چه کسی باید از حقوق محیط زیست دفاع کند؟ از آنجا که منابع محدود و نیازهای بشریت نامحدود و فزاینده است راهی جز حمله و جنگ بر سر این منابع محدود برای این موجود دو پا باقی نمانده است.
در این مقاله به بررسی پیشرفت کیفیت جنگ از آغاز تا کنون و تاثیر آن بر اکوسیستم و نقش حقوق بین الملل در چراغ سبز یا قرمز نشان دادن به آن به روش تحقیق کتابخانه ای پرداخته شده است.