زمینه و هدف:
در سال های اخیر، ورود آنتي بيوتيک ها و متابوليت هاي حاصل از آن ها در محيط هاي آبي نگراني هاي زيادي را به دنبال داشته است. از آن جایی که مواد دارويي بطور کامل در تصفيه خانه هاي فاضلاب حذف نمي شوند و به محيط هاي آبي راه مي يابند بنابراين لزوم حذف مواد دارويي قبل از خروج آن ها از تصفيه خانه هاي فاضلاب امری ضروریست.
روش بررسی : این پژوهش، یک مطالعه تجربی- آزمایشگاهی می باشد. که در آن، تاثیر متغیر های مختلف بر فرآیند حذف آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین، از جمله مقدار جاذب(0.1 تا 1 )، غلظت اولیه آنتی بیوتیک(5 تا 20 میلی گرم در لیتر)
، pH (4-10 ) و زمان تماس(1 تا 72 ساعت) بررسی شدند.
یافته ها: مطالعه نشان داد که حداکثر حذف آنتی بیوتیک در 4 pH=، دز جاذب 1g/100 ml و زمان تعادل 24 ساعت و غلظت بهینه 10 میلی گرم در لیتر آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین اتفاق می افتد. همچنین مخمر در غلظت های بالا نمی تواند عمل حذف به خوبی انجام دهد.
نتیجه گیری: بر مبنای نتایج این مطالعه می توان اینگونه بیان کرد که مخمر ساکارومایسس سرویزیه توانایی بیوترنسفورمیشن آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین را با کمترین هزینه و تکنولوژی با راندمان بالا داراست.