فضای سبز که بخشی از سیمای شهر را تشکیل می دهد به عنوان یکی از پدیده های واقعی از نخستین مسائلی است که انسان همواره با آن در تماس بوده و خواهد بود. این مقوله دارای ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... می باشد
هدف این تحقیق بررسی رابطه احساس رضایت از فضای سبز با حالات رواني، رفتاري و يادگيري است. براي سنجش میزان احساس رضایت افراد از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد كه 15 سوال داشت و 4 شاخص را مورد سنجش قرار می‌داد: رضايت از فضای سبز، تاثير رواني، تاثير رفتاري و تاثير بر يادگيري. برای اینکار از يك نمونه داوطلب و در دسترس به تعداد 60 (26 نفر مرد و 34 نفر زن، 30 نفر از دانشکده علوم و 30 نفر از دانشکده فنی) استفاده‌شد. برای تحلیل نتايج از آزمونهای آماری تی تست گروه‌های مستقل، فریدمن و همبستگی پیرسن استفاده شد. نتایج بدست آمده از تحلیل آماری: 1- تی‌تست گروه‌های مستقل نشان داد میانگین دانشکده علوم در هر 4 شاخص بالا و این تفاوت در سطح زیر 1% معنی‌دار است 2- سه شاخص وابسته (تاثير رواني، تاثير رفتاري و تاثير بر يادگيري) همبستگی بالایی با میزان احساس رضایت از فضای سبز دارند که به ترتیب عبارت است از 715/=r1 و 827/=r2 و 803/=r3 که در سطح زیر 1% معنی‌دار هستند3-با توجه به نتایج آزمون های آماری، نتیجه گیری شد که به نظر آزمودنیهای این تحقیق رضايت از فضای سبز با حالات رواني، رفتاري رابطه دارد و می تواند يادگيري را بالا ببرد.