هدف از این تحقیق، بررسی شرایط آسایش حرارتی روزانه و شبانه استان اصفهان و تعیین موقع مناسب بازدید از استان، براساس شاخص های اقلیم گردشگری TCI و اولگی می باشد. در این تحقیق ابتدا داده های بارش، باد، دما، رطوبت و ساعت های آفتابی ایستگاه های اصفهان، اردستان، داران، کبوترآباد، کاشان، خوروبیابانک، نایین، نطنز و شرق اصفهان برای دوره آماری 2005-1992 از سازمان هواشناسی کشور اخذ گردید. علت استفاده از این بازده زمانی و این ایستگاه ها، کامل نبودن داده های ایستگاه ها دیگر می باشد. بعد از این مرحله، شاخص های آسایش روزانه و شبانه از دو روش اولگی و TCI محاسبه گردید. سپس با مقایسه نتایچ حاصل از این دو شاخص، به تعیین ماه و فصل مناسب بازدید اقدام گردید. مقایسه نتایج شاخص اقلیم گردشگری با شاخص اولگی، از اختلاف نتیجه کم بین آنها حکایت می کند، ولی در مجموع نتایج شاخص اولگی دقیق تر از نتایج شاخص اقلیم گردشگری(TCI) بدست آمد. نتایج تحقیق بازگو کننده این مطلب می باشد که، ماه ژانویه و ماه می، به ترتیب بدترین و بهترین ماه های بازدید از کل استان اصفهان است، که پس از ماه می، ماه های سپتامبر، آوریل و اکتبر در مناطق مختلف استان و برای منطقه داران، ماه های ژوئن و سپتامبر بهترین ماه ها تعیین گردیده است. در منطقه داران، فصل تابستان و بهار و در سایر مناطق استان، فصل پاییز و بهار بهترین شرایط را برای بازدید از استان اصفهان دارند. فصل زمستان هم بدترین شرایط محیطی را برای استان اصفهان میکند. بنابراین از نتایج بدست آمده، می توان جهت برنامه ریزی صحیح و علمی و فراهم کردن شرایط و امکانات لازم در فصول نامناسب استان اصفهان از خسارت های جانی و مالی برای بازدیدکنندگان کاست و شرایط لذت بخش و مناسبی را برای بازدیدکنندگان از این اصفهان فراهم نمود.