صنعت گردشگری به عنوان فعالیت های چندگانه دامنه ی گسترده ای از مشاغل متنوع با شرایط ویژه ی سرمایه انسانی را عرضه می کنند. در واقع نیروی انسانی برای ارائه ی خدمات گردشگری یک عامل حیاتی است، و انسان ها به عنوان بک بعد حساس و مهم در راه اندازی و اداره کسب و کار در گردشگری مطرح می باشند. در گردشگری کیفیت خدمات رسانی، منوط به شایستگی و انگیزش کارکنان است. شایستگی منابع انسانی نیز به عامل یادگیری آنها وابسته است. از آنجا که گردشگری جزو رشته هایی هست که مشاغل مربوط به آن به طور مسقیم با آموزش مهارت های ویژه آنها ایجاد می شود، نقشی که آموزش در توسعه ی منابع انسانی این فعالیتها دارد، بسیار قابل اهمیت است. چرا که منابع انسانی کارآمد در گردشگری - که جزو فعالیتهای انسان محور است و بیشترین ارتباط را با انسانها برقرار می کند-، می تواند موجب ارائه خدمات با کیفیت و برآوردن رضایت مشتریان گردند. که این خود زمینه ی توسعه ی گردشگری در هر کشوری را فراهم می نماید. در این میان دولتها یکی از مهمترین دستگاهها در خصوص آموزش این منابع هستند، بنابراین باید همواره سیاستهایی اتخاذ نمایند که با کمترین چالش و هزینه، بیشترین بازدهی و نتیجه مطلوب را داشته باشد.هدف از نگارش این مقاله بررسی سیاستها و شیوه های مناسب جهت آموزش به نیروی انسانی در صنعت گردشگری و تربیت نیروی انسانی کارآزموده از طریق افزایش قابلیت های شغلی آنان می باشد.