گردشگري شهري يكي از مهمترين الگوهاي فضائي گردشگري را شكل مي دهد به طوري كه امروزه یکی از مهمترین کاربری شهرها، ارائه خدمات گردشگری نوین است. طي چند دهه اخير، گردشگري شهري بشدت گسترش يافته و به عنوان يكي از مهمترين اجزاء بخش خدمات محسوب مي‌شود. اين قضيه خود معلول اين است كه شهرها، پيشرفته‌ترين وكاملترين قرارگاه‌هاي انساني راتشكيل مي‌دهند، دربردارنده مراكز مهم اقتصادي ، علمي، تفريحي، پزشكي و ...هستند و افزون بر اين از جاذبه هاي طبيعي نيز بهره مندند. در شهرها پتانسيل ها بالقوه و بالفعل زيادي وجود دارد كه خود باعث بوجود آمدن گونه هاي مختلفي از گردشگري شده است. در اين ميان يكي از مهمترين عوامل توسعه گردشگري در شهرها، مديريت شهري است ، مديريت دربرگيرنده يك نگرش نظام مند است كه در آن پويائي گردشگري در چارچوب عرضه و تقاضا با تاكيد بر پايداري مدنظر است. گردشگري سازمان يافته ونظام وار كه مي توان آن را گردشگري مدرن ناميد محصول و نتيجه شناخت گردشگري و شناخت فرايند مديريت شهري مي باشد. در عرصه عمل، گردشگري و مديريت شهري هر دو به يكديگر سود مي رسانند ، به طوري كه مي توان گفت گردشگري شهري بدون مديريت فعال و پايدار شهري امكان پذير نخواهد بود . اين فرايند و شناخت مستلزم توصيفي علمي از مديريت گردشگري شهري مي باشد تا به وسيله آن بتوان محيط گردشگري را شناسايي و پارامترهاي پيرامون محيط گردشگري را با مديريتي پويا در جهت ارتقاء آن به كار گيريم.بر اين اساس مي توان گفت در اين مقاله ،سعي بر آن است كه توصيف علمي از مديريت گردشگري شهري با تاكيد بر مديريت شهری ارائه شود تا بتوان نارسائي ها و نواقص را كاهش داده و در جهت سازماندهي بهينه امور و فعاليتهاي گردشگري برنامه ريزي نمود.