گردشگری یکی از فعالیت¬هایی است که در چند دهه اخیر رشد سریعی را تجربه نموده است و در برنامه¬ریزی توسعه اقتصادی- اجتماعی بسیاری از کشورها نقش ویژه¬ای برای آن پیش بینی شده است. در منطقه خلیج فارس در سه دهه اخیر سرمایه¬گذاری های گسترده ای برای توسعه گردشگری شده است به گونه¬ای که در چند سال اخیر برخی از این کشورها در زمینه گردشگری نیز به رقابت با جمهوری اسلامی ایران پرداخته¬اند و از این فعالیت برای تبلیغ باورها و هویت¬ خویش بهره¬برداری می¬نمایند.
با وجود اهمیت راهبردی خلیج فارس برای جمهوری اسلامی ایران تا کنون برای بهره¬برداری مفید از فرصت¬های جغرافیایی که در اختیار ایران قرار دارد برنامه¬ریزی منسجم و کارآمدی نشده است. نتیجه این امر آن بوده است که علیرغم برخورداری ایران از گسترده ترین خط ساحلی در خلیج فارس و داشتن حاکمیت بر تعداد زیادی جزیره، کشورهای دیگر در جذب سرمایه¬گذاری و گردشگران خارجی در حوزه گردشگری موفق تر عمل نموده اند و منافع ملی ایران را مورد تهدید قرار داده¬اند به¬گونه¬ای که در سطح جهانی شهرهای کشورهای حاشیهجنوبی خلیج فارس نسبت به شهرها و جزیره¬های ایران در خلیج فارس از جایگاه بهتری برخوردار گردیده¬اند.
حفاظت از منافع ملی و پیگیری اهداف ملی در خلیج فارس مستلزم آن است که از بخش گردشگری همراه با دیگر حوزه¬ها استفاده مطلوب به عمل آید. بر این اساس این پژوهش در پی پاسخگویی به این پرسش است که به چه ترتیبی می¬توان از گردشگری در منطقه خلیج فارس برای تامین منافع ملی جمهوری اسلامی ایران استفاده نمود؟