تعاليم حيات بخش قرآن، گردشگري و سیر و سیاحت را بعنوان عاملي براي رشد و شکوفايي و همچنین عاملی برای تعالي فرد و جامعه اسلامي مورد تأييد و تأکيد قرار داده و جنبه هاي درس آموزي و عبرت اندوزي آن را برجسته تر نموده است. نگاه منابع اسلامي اعم از آيات و روايات به امر سفر و گردشگری همچون ساير مقوله ها، نگاهي منطقي و متعادل و در عين حال تعيين کننده و مؤثر مي باشد به طوري که ده ها آيه در قرآن و صدها روايت در سنت در اين عرصه به راهنمايي مؤمنان نظر داشته و ضمن معرفي انواع سير و سفر، اهداف، آثار و جوانب مختلف آن را تبيين کرده اند. عنايت قرآن به زندگي دنيا و آخرت و تأکيد ويژه بر شناخت و بهره برداري از آيات گوناگون خداوندي، مباني نگرش قرآني به گردشگري را تشکيل مي دهند. قرآن, كتابى است جامع و فراگير كه به عنوان منبع بنيادى و اساسى در فهم و دست يابى به احكام شرعى, سخن نخستين را مى زند. هر پژوهشگرى از هر زاويه و افقى به اين گنجينه خداوند بنگرد به مقصود و مطلوب مورد نظر خويش دست مى يابد. اهميت و ضرورت گردشگري، اهداف گردشگري، گردش در طبيعت و ضرورت عبرت گيري در گردش و سياحت از موضوعاتي است كه قرآن درباره آنها نظر و ديدگاه خاص دارد و اصولاً به مساله گردشگري تشويق و ترغيب فراوان كرده است. قرآن کریم در آیات بسیاری بر سیر و سفر تاکید داشته و به انسان توصیه می کند که به مسافرت بپردازد. به ترتیبی که می فرماید: «قل سیروا فی الارض... فسیروا فی الارض...» . با اندک تأملی بر آیات راهگشای قرآن، به روشنی در می یابیم که با سفر کردن می توان به مطالعه آفاق و انفس و کسب علم و تجربه، خداشناسی از طریق مردم شناسی و شناخت عظمت خلقت، اعتقاد به معاد، مطالعه سنت های غلط و ضد ارزش های اسلامی و اخلاقی و همچنین عبرت آموزی از سرگذشت پیشینیان پرداخت. هدف از این پژوهش بررسی گردشگری از منظر قرآن می باشد.