با توجه به جايگاه صنايع دستي به عنوان دومين عامل رشد و توسعه ي توليد ناخالص ملي و نيز در كنار صنعت گردشگري به عنوان مهمترين منبع رشد اقتصاد جهاني،چه در سطح كشور و به تبع آن در سطح استان اصفهان، بسيار درخور توجه است. اگر گفته شود بيش از نيمي از 150 نوع رشته صنايع دستي در كشور از طرف زنان فعال است و در برخي از آنان نقش مبدع و پيشكسوت را ايفا مي كنند، سخن گزافي نيست. اولويت بخشي به توسعه روستايي به عنوان يکي از اصول اساسي نظام مقدس جمهوري اسلامي شناخته شده است. به دليل شرايط خاص اقليمي کشور ايران و به ويژه کم آبي و خشکسالي هاي متعدد در ساليان اخيراساس دستيابي به اين توسعه نمي تواند فقط بر توسعه بخش کشاورزي در روستاهاي ايران بنا نهاده شود. تجارب کشورهاي موفق جهان در امر توسعه روستايي مانند کشورهاي چين و هندوستان، نشان دهنده اهميت فراواني است که صنعتي کردن روستا در ايجاد فرصت هاي شغلي و در آمدزايي و در نهايت جلوگيري از مهاجرت روستاييان به شهرها و پيامدهاي منفي آن در کل کشور دارد. در اين مقاله به بررسي و شناخت صنایع دستی اصفهان در توسعه ی اقتصاد گردشگری ایران مي پردازيم به صنایع دستی موجود در اصفهان اشاره می کنیم و نقش صنایع دستی در توسعه اقتصاد کشور را بررسی می کنیم ،روش تحقیق توصیفی –موردی می باشد و نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بیشترین صادرات در ایران صادرات صنایع دستی است و می توان با برنامه ریزی و توجه مدیران به این بخش از صنعت باعث افزایش درآمد و افزایش ورود توریست به شهر اصفهان شد.