يكی از مسائل روز جهان مسأله حفظ محيط زيست است. فاجعه زيست محيطی نه تنها آرامش و امنيت را از زندگی انسان می ربايد بلكه سلامتی و هستی را تهديد مي كند . پژوهش حاضر با هدف شناخت تأثير عوامل فرهنگی بر حفظ محيط زيست و رفتارهای زيست محيطی بر گردشگری انجام گرفته است. چارچوب نظری تحقيق، نظريات دوركيم، وبر، پارسونز، گيدنز و ژرژتومه است.روش تحقیق از نوع کتابخانه ای و مراجعه به اسناد و کتب می باشد. حفاظت از محيط زيست نه تنها به عنوان جزء تفكيك ناپذير توسعه پايدار بلكه به عنوان ارزش بنيادين مورد نياز نسل امروز و نسلهاي آتي مورد پذيرش و تاكيد قرار گرفته است مصاديق ناپايداري همانند استفاده نامناسب از انرژي و يا انرژي هاي نامناسب، بهره برداري و تخريب بي رويه منابع پايه، فقر، افزايش جمعيت، الگوهاي نامعقول توليد و مصرف، افزايش آلودگي ها و ... عمدتا مشكلات محيط زيست نيز محسوب مي شوند و ناگزير حفاظت محيط زيست و توسعه پايدار اهميت روزافزون مي يابد. بنابراين كساني كه به آينده كره زمين و حفظ موجوديت آن علاقمندند در صدد رفع ناپايداري فوق و بهبود كيفيت محيط زيست برآمدند. در يك نتيجهی كلی ميتوان گفت كه فرهنگ عامل تعيين كننده رفتارهای افراد در يك جامعه است و رفتارهای زيست محيطی تك تك افراد نشأت گرفته از اين عامل مهم می باشد و رفتارصحیح زیست محیطی سبب می گردد افراد بیشتر به محیط زیست اهمیت بدهند و با داشتن محیط زیست سالم بیشتر به گردشگری در محیط زیست بپردازندو سبب ساز گردشگری پایدار گردند.