گردشگری در ایران با توجه به جاذبه های فراوان تاریخی ،فرهنگی و طبیعی و نیز به عنوان یک تمدن مهم و تاریخی از اهمیت بالایی برخورداراست. آگاهی از ظرفیتهای بالقوه صنعت گردشگری باعث رشد و شکوفایی کشورهای بسیاری شده است و از نظر اقتصادی و فرهنگی میتواند به عنوان یکی از پایه های اصلی توسعه ایران نیز در نظر گرفته شود. با توجه به پتانسیل موجود در کشور لزوم هماهنگی تمامی بخش ها و منابعی که به نحوی با این صنعت در تعامل هستند بیش از پیش احساس می گردد تا بتوان همچون دیگر کشورها وابستگی خود نسبت به منابع زیرزمینی و اقتصاد تک محصولی را کاهش دهیم.
این مقاله نشان میدهد توسعه گردشگری کشور نیازمند: تعامل مناسب بخش دولتی و خصوصی، ایجاد واحدهای تحقیق و توسعه، توجه به آثار باستانی و مرمت باززنده سازی آن، بازاریابی و تبلیغات تخصصی برای شناسایی ظرفیت های بالقوه و نوآوری در ابعاد مختلف گردشگری و همچنین فرهنگ سازی در سطح جامعه است.