در دهه جاري استفاده از راهبرد گردشگري روستايي جهت فراخواني محتواي توسعه به مناطق روستايي،در كشورهاي جهان سوم مورد توجه قرار گرفته است.در كشور ايران به دليل تعدد،پراكنش و پتانسيل مناطق روستايي،استفاده از اين راهبرد در دستور كار دولتمردان قرا دارد.براي بهره مندي از ابعاد مثبت پديده گردشگري،تحليل شرايط موجود جامعه ميزبان الزامي است.از اين رو سوال اين است كه پتانسيل هاو محدوديت هاي توسعه گردشگري روستايي كدامند؟وچه راهبردها و راهكارهايي جهت توسعه گردشگري كه منجر به توسعه روستايي ونهايتا توسعه ملي ميگردد،وجود دارد؟اين پژوهش با توجه به هدف ،ازنوع كابردي واز نظر روش تحقيق از نوع تحليلي،توصيفي و پيمايشي است وجهت تجزيه و تحليل داده ها و تعيين استراژيهاي توسعه گردشگري روستايي منطقه از تكنيك swot استفاده شده است .وبه ارائه راهكار جهت توسعه گردشگري و شناسايي فرصت ها و تهديدها در مناطق روستايي شهرستان چايپاره پرداخته شده است.