ژئوتوریسم یا زمین گردشگری، شاخه ای جدید از گردشگری محسوب می شود که به معرفی پدیده های زمین شناسی به گردشگران با حفظ هویت مکانی آنها می پردازد. ژئوتوریسم می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند برای توسعه پایدار محسوب شود، اما اگر به طور مؤثر مدیریت و برنامه ریزی نشود، می تواند به عنوان تهدید برای منابع میراث زمین محسوب شود. ضرورت پژوهش در این حوزه، به این علت است که ایران دارای عجایب زمین شناختی و پتانسیل های ژئوتوریسم قابل ملاحظه ای است و همچنین به عنوان شاخه ای نوین از گردشگری باید مورد توجه قرار گیرد. این مقاله به بررسی ویژگیها و چالش های ژئوتوریسم از دیدگاه مدیریتی می پردازد. محتوای این پژوهش در دو بخش خلاصه می شود: بخش اول؛ مربوط به شناسایی پدیده های مهم ژئوتوریسم در جهان و ایران و بخش دوم (نتیجه گیری)؛ ارائه ی مدل و راهکارهای مناسب جهت دست یافتن به ژئوتوریسم پایدار است. نتایج گویای آن است که تشویق و مشارکت جوامع در مدیریت و برنامه ریزی (ژئوتوریسم جامعه محور)، می تواند به عنوان مهمترین راهکارها محسوب شود. در انتهای این تحقیق پس از نتیجه گیری، پیشنهاداتی نیز جهت توسعه ژئوتوریسم در ایران ارائه می شود. در این مطالعه جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای بوده، همچنین روش آن توصیفی تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد.