در اين پژوهش با استفاده از شاخص اقليم گردشگري (TCI) ميكزكوفسكي (1985) به ارزيابي اقليم گردشگري استان خوزستان پرداخته شده است. شرايط اقليمي براي فعاليت گردشگري با استفاده از پارامترهاي هفت گانه ميانگين حداكثر ماهانه دماي روزانه، ميانگين دماي روزانه، حداقل رطوبت نسبي، ميانگين رطوبت نسبي روزانه، بارش(mm)، كل ساعات آفتابي و سرعت باد مورد ارزيابي قرار گرفت. شاخص TCI، جهت 14 ايستگاه سينوپتيك استان خوزستان، طی دوره 15 ساله (2005-1991)، محاسبه شد و سپس نتايج حاصله به محيط GIS وارد شد و با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي، پهنه بندي اقليم گردشگري استان در ماههاي مختلف انجام شد. نتايج مطالعه نشانگـر تنوع شاخص اقليم گردشگري استان خوزستان در طي سال مي باشد. پهنه بندي انجام شده نشان مي دهد كه در ماههاي فصل زمستان، بجز شهرستان ايذه به دليل ارتفاع زياد و برودت هوا، تمامي ايستگاههاي استان، داراي شرايط بسيار خوب و عالي براي گردشگري مي باشند. و در ماهاي فوريه و مارس، شهرستان هنديجان داراي شرايط ايده آل براي گردشگري مي باشد. با شروع فصل بهار در ماه آوريل، شهرستان بستان در غرب استان، صفي آباد دزفول تقريبأ در شمال، ايذه، رامهرمز و اميديه در شرق استان، از شرايط بسيار خوب و سایر ايستگاهها از شرايط خوب براي گردشگري برخوردار مي باشند. در ادامه در ماههاي مي و ژوئن، تقريبأ تمامي استان داراي شرايط خوب براي گردشگري مي باشد. در طي تابستان، تمامي استان بجز ايستگاههاي بستان و ايذه، از شرايط بحراني برخوردار است. در فصل پاييز، در ماه اكتبر، تقريباً سراسر استان از شرايط خوب برخوردار است. در ماه نوامبر، غرب استان (شهرستان بستان) و تمامي شهرستانهاي جنوبي استان از شرايط عالي، و سایر ايستگاهها از شرايط بسيار خوب براي گردشگري برخوردار است.