آب وهوا یکی از مهمترین عوامل ژئوفیزیکی است که در الگو دهی فضای جغرافیایی وشکل دهی شرایط زیست محیطی مشارکت دارد ونقش مهمی در استقرار یا عدم استقرار سکونتگاههای انسانی ایفا می کند.انسان در واقع،مناطقی را بعنوان سکونتگاه برمی گزیند که بالاترین میزان آسایش اقلیمی را داشته باشد وتوریسم به عنوان یکی از مهم ترین فعالیتهای انسان در این زمینه حرف اول را می زند.بنابراین،اقلیم معیار مهمی در استقرار مراکز گردشگری به شمار می رود.به طوری که مطالعه ویژگی های اقلیمی هر مکان می تواند در تعیین مناطق مورد نیاز برای گونه های خاصی از فعالیتهای گردشگری کمکهای شایان توجهی به برنامه ریزان ومدیران امر گردشگری نماید.ودر واقع یک اقلیم مناسب می تواند پاسخ های مثبت گردشگران را در پی داشته باشد وگردشگران نیز برنامه سفر خود را با توجه به شرایط اقلیمی وجوی مقصد مورد نظر برنامه ریزی کنند.در این تحقیق سعی شده است از آب هوا که بعنوان به عنوان یکی از توانهای محیطی که یکی از مهمترین عوامل در شکل گیری وتکوین شهرها،روستاها واکوسیستم ها به شمار می آید بعنوان پایه ای برای اجرای طرح های توسعه پایدارگردشگری به منظور بهبود وضعیت معیشت انسانی مورد استفاده قرار گیرد وهمچنین بررسی اثرات متقابل گردشگری وآب وهوا وتغییرات آب وهوایی مورد تاکید قرار می گیرد.