براي توليد غذاي يك جمعيت در حال رشد، بدون آسيب و تخريب محيط زيست، دانش عميق تر از عوامل موثر در سيستم توليد مورد نياز است. در همين راستا، زمين آمار از روشهايي است كه امروزه در جهت بررسي تغييرپذيري مكاني ويژگيهاي خاك بكار ميرود. اين مطالعه به منظور بررسی توزیع مکانی پتاسیم قابل جذب مزارع گندم بخش کهریزک استان تهران صورت گرفت. به منظور برآورد مقادیر پتاسیم قابل جذب در نقاط نمونه برداری نشده، از روش های عکس فاصله وزنی (IDW) و کریجینگ معمولی استفاده گردید مقایسه مقدار آماره ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) نشان داد که روش درو ن يابي كريجينگ نسبت به روش عكس فاصله وزني دقت بیشتری دارد و بخش وسیعی از اراضی منطقه مورد مطالعه دچار بیش بود پتاسیم قابل جذب میباشد.