پژوهش حاضر بررسي مي کند که توسعه پايدار گردشگري چگونه در توسعه شهرزنجان تأثير مي گذارد. پيچيدگي تعريف پايداري در امر گردشگري، شناسايي جاذبه ی گردشگري، گسترش تسهيلات و خدمات گردشگري و جلوگيري از پيامدهاي فرهنگي، اجتماعي و زيست محيطي در امر توسعه ي اين صنعت در شهرزنجان از مهمترين موضوعاتي است که بايد در برنامه ريزي توسعه ي پايدار گردشگري به آن توجه کرد. واقعيت آن است که منابع موجود در زمين محدود است؛ بخصوص منابع مورد استفاده در بخش گردشگري. اين در حالي است که همواره با افزايش نياز ها و خواستهاي بشر همراه هستيم. با وجود اين شرايط بايد نگران نسل هاي آينده باشيم و اين نگراني بسيار به جا و درست است و ما را بر تحقق توسعه پايدار و سياست گذاري در اين بخش ملزم مي دارد. از سويي شهرها يکي از منابع مورد استفاده در بخش گردشگري مي باشند و در آينده گردشگري نقش اساسي را ايفا مي کنند. در برنامه ريزي شهرهاي تاريخي- توريستي نوعي تقابل و دوگانگي ديده مي شود. چرا که اين گونه شهرها بيش از ساير شهرهاي ديگر نيازمند زير ساخت هاي شهري هستند. از سويي ما نيازمند توسعه شهري و امکانات و خدمات شهري بيش از ساکنان محلي هستيم و از سويي ديگر هويت و بافت تاريخي شهر بايد حفظ گردد و از تخريب و فرسودگي شهر و آثار و جاذبه هاي شهري جلوگيري شود. روش به کار گرفته شده در برنامه ريزي گردشگري در شهر زنجان به مانند ساير برنامه هاي توسعه پايدار بايد از قسمي باشد که تحقق توسعه ي پايدار را ميسر سازد. شيوه ي تحقق توسعه ي پايدار دلالت بر آن دارد که ضمن تحقق منافع براي جامعه ي امروز منابع طبيعي- فرهنگي و ساير منافع گردشگري براي استفاده ي مستمر آتي حفظ گردد و نسل هاي آينده دست کم به اندازه نسل کنوني توليد و مصرف کنند.