امروزه شهرها عمده ترین مقصدهای گردشگری و مهمترین مراکز گردشگر فرست دنیا محسوب می شوند. برنامه ریزان شهری همواره در تلاشند تا با افزایش رفاه و آسایش شهروندانشان، سطح کیفیت زندگی را بالا ببرند. ارائه انواع خدمات متنوع گردشگری سبب شده است تا پیوندی عمیق میان انواع مختلف گردشگری در شهرها پدیدار شود. استان همدان با برخورداری از صدها جاذبه فرهنگی و تاریخی، همواره به عنوان یک مقصد فرهنگی شناخته شده است. وجود تعداد کثیری از جاذبه های بی نظیر طبیعت گردی در جوار مناطق مسکونی شهری سبب ایجاد پیوندی گسترده بین دو نوع گردشگری رایج در استان (شهری و طبیعت گردی) شده است. این مسئله توسعه متقابل دو نوع گردشگری مذکور را در این استان در پی داشته است. از نمونه های موفق و برجسته این موضوع می توان به تپه عباس آباد، گنجنامه و مجموعه تفریحی تله کابین، دره های جنوبی الوند، سراب های گیان و گاماسیاب در نزدیکی نهاوند و مجموعه تفریحی و توریستی غار علیصدر در جوار روستای علیصدر اشاره نمود که منجر به توسعه روستا و شهرستان های اطراف آن گردیده است. نظر به آمار قابل توجه گردشگران ورودی به استان و نیز ظرفیت منطقه در جذب آنها ضروری است تا با برنامه ریزی دقیق شهری در جهت توسعه پایدار گردشگری شهری و طبیعت گردی در استان همدان گام برداشت. تردیدی نیست به منظور رسیدن به این مهم علاوه بر رعایت اصول توسعه پایدار از نظر زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی، تأسیسات گردشگری که در شهرها و یا نزدیک جاذبه های طبیعت گردی قرار دارند، می بایست بر اساس استانداردهای برنامه ریزی شهری تدوین یابند. در این مقاله تلاش بر آن است تا پس از بررسی ادبیات نظری برنامه ریزی شهری و گردشگری و طبیعت گردی با استفاده از منابع کتابخانه ای، اینترنت، تحقیقات و مطالعات انجام شده مرتبط، به بررسی نقاط همبستگی و رابطه های اجرایی گردشگری شهری با طبیعت گردی پرداخته شود.