بافت¬های با ارزش روستاهای تاریخی به عنوان یکی از مهم¬ترین نمایندگان میراث بومی به شمار می¬آیند. ویژگی¬های خاص ارزش کالبدی و اجتماعی، زمینه حضور گردشگر را در این مناطق فراهم می¬آورد. از این رو صنعت گردشگری روستایی به عنوان یکی از موتورهای محرک اقتصادی روستائیان به شمار می¬آید. در راستای حفظ و ارتقای این مواریث ارزشمند، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در قالب طرح بهسازی بافت¬های با ارزش روستاهای تاریخی به شناخت و ارتقای کیفیت روستاهای واجد ارزش تاریخی می-پردازد. با وجود اینکه در یکی از اهداف شش¬گانه طرح بهسازی، توسعه صنعت گردشگری در روستا مورد توجه قرارگرفته است، تجربه¬های صورت گرفته، ضمن صرف هزینه¬ های قابل توجه، توفیق چندانی را در این زمینه نشان نمی¬دهد. از این رو تحلیل و بررسی دلایل عدم توسعه تصنعت گردشگری با توجه به طرح مذکور ضروری به نظر می¬رسد. این پژوهش دو هدف اصلی را دنبال می کند. اول نقد طرح بهسازی بافت¬های با ارزش روستاهای تاریخی از مرحله تدوین شرح خدمات تا اجرا و دوم و بازنگری¬ به منظور یافتن راه حل¬هایی جهت ارتقای صنعت گردشگری روستایی. این تحقیق در دسته کلی تحقیقات کیفی قرار می¬گیرد و جهت دست یافتن به اهداف مورد نظر از تدابیر مطالعه اسنادی، مقایسه، پرسشنامه و مشاهده استفاده شده است. استدلال منطقی به عنوان راهبرد اصلی، به تشکیل سامانه¬ای جهت تشریح متغیرهای اصلی می¬پردازد و چارچوب اصلی تحقیق را مشخص می¬نماید. نتایج تحقیق نشان می¬دهد که هر روستای واجد ارزش تاریخی نیازمند شرح خدمات مخصوص به خود می¬باشد. علاوه بر این تجدید نظر مدیریت منابع از سوی دولت و سودآور بودن طرح بهسازی برای روستاییان و توجه هدفمند به مفهوم حفاظت توسعه محور در فرایند اجرای طرح و هماهنگی میان تخصص¬های مورد نیاز در مرحله اجرا، از راهکارهای ارتقای صنعت گردشگری روستایی به شمار می¬آیند.