در دنیای امروز مسافرت و سیاحت از بزرگترین منابع تجارتی بین المللی و از نظراقتصادی بسیار مهم و ارزشمند است. بر اساس پیش بینی سازمان جهانی توریسم، در چند سال آینده صنعت گردشگری از لحاظ درآمد، در رأس صنایع موجود در دنیا قرار خواهد داشت و بزرگترین بخش تجارت بین الملل را به خود اختصاص خواهد داد. این پژوهش که به روش کتابخانه ای انجام شده است، در نظر دارد نقش صنعت توریسم را بر توسعه کشور اعم از توسعه اقتصادی، توسعه اجتماعی و سیاسی، توسعه فرهنگی ، توسعه محیط زیست و بطور خلاصه در توسعه پایدار بررسی نماید. یافته های پژوهش نشان داد بین توریسم و توسعه اقتصادی رابطه متقابل وجود دارد و گردشگری در مراحل اولیه توسعه مؤثرترین آثار اقتصادی را در یک کشور جهان سوم دارد و با پشت سر گذاشتن مراحل صنعتی، از اهمیت این تأثیرات کاسته می شود. همچنین گسترش جهانگردی در صورت تعیین اهداف و سیاست های جهانگردی و رفع مشکلات دیپلماتیک در سطح منطقه ای و جهانی، بهبود وضعیت نگهداری و بهره برداری از ابنیه تاریخی، زیباسازی و ایمن سازی شهرها منجر به گسترش ارتباطات اجتماعی و توسعه اجتماعی سیاسی می گردد و در صورت مدیریت صحیح به لحاظ فرهنگی منجر به بسط و توسعه روابط فرهنگی میان کشورهای مختلف دنیا و آگاهی مردم نسبت به ارزشهای فرهنگی و حفظ الگوهای فرهنگی موسیقی، لباس، رقص، نمایش، هنرها، صنایع دستی، سبک معماری و... خواهد شد.از سوی دیگر توسعه جهانگردی می تواند هم اثرات مثبت و هم اثرات منفی در محیط زیست ایجاد کند. اما توسعه و مدیریت جهانگردی به طوری که با محیط سازگار باشد و به آن آسیب نزند، عاملی مهم در بدست آوردن توسعه پایدار است.