با توجه به رشد فزاينده‌ شهرنشيني در ايران و روند گسترش تصاعدي فيزيكي شهرها و حاد شدن مشكلات زيست محيطي، اجتماعي و رواني در حال حاضر موضوع برنامه‌ريزي براي گذران اوقات فراغت و توسعه و تجهيز فضاهاي تفريحي- گردشگري در مقياس درون شهري و برون شهري به ضروريات اجتماعي تبديل شده است. به علت وجود موانع ساختاري، مديريت و برنامه‌ريزي گردشگري مانند عدم هماهنگي و تعامل ميان نهادهاي مسوول برنامه‌ريزي شهري و توسعه گردشگري از يك سو و فقدان درك درست اثرات كاربردي فراغتي- تفريحي بر ديگر كاربري‌هاي شهري در چارچوب طرح‌هاي توسعه شهري از سوي ديگر، اهميت بازنگري در سياست‌هاي شهري را ضروري مي‌سازد.
انسان‌ها در درون شهرها كار و زندگي مي‌كنند، شهرها هموراه و در طول اعصار مختلف، ريشه فرهنگ، تاريخ، هنر و سنن بوده‌اند. در واقع شهرها همواره و در طول اعصار مختلف، ريشة فرهنگ، تاريخ، هنر و سنن بوده‌اند. در واقع شهرها محل تولد جوامع در يك تكامل دائمي هستند. در اين پژوهش تلاش شده است تا با بررسي مناطق و پتانسيل‌هاي طبيعت‌گردي كشور، بسترها و فرصت‌هاي موجود مضجع شريف رضوي در اين شهر، بررسي گردد. پر واضح است كه پرداختن به اين موضوع، به‌هيچ عنوان نه تنها از ارزش و جايگاه والاي مذهبي مشهد مقدس نمي‌كاهد، بلكه مي‌تواند به عنوان بسته‌اي در تكميل برنامه سفر زائران و مجاوران حريم رضوي، نقش كليدي را ايفا كند.
هم چنين تلاش شده تا با مرور ادبيات گردشگري شهري، ارتباط عملكردي آن با اكوتوريسم مورد بررسي قرار گرفته و نقش زيرساخت‌هاي مختلف ارتباطي، رفاهي و خدماتي در تقويت اين پيوند، مورد واكاوي قرار گيرد تا فعاليت‌هاي گردشگري به صورتي مثبت و موثر، مورد اهميت و توجه واقع شود.
شهر مشهد به دلیل وجودحرم مطهر امام‌رضا(ع) و موقعیت جغرافیایی جمعیتی و اداری خود از دیرباز بزرگ‌ترین کانون زیارتی- گردشگري كشور بوده است. در حال حاضر هر ساله حدود20 ميليون نفر زائراز اين شهر ديدن مي‌كنند. پيش‌ بيني مي‌شود در سال 1400 جمعيت زائرين به حدود 30 ميليون نفر برسد.