پارک جنگلی آبیدر یکی از ارتفاعات تشکیل دهنده ساختار شهر شهر سنندج است که به عنوان یک فضای کوهستانی و گردشگری در شهر ایفای نقش می نماید. از سویی دیگر، ویژگی ها و پتانسیل های خاص کالبدی و طبیعی این پارک سبب می گردد که در صورت برنامه ریزی و طراحی مناسب بتواند در جذب گردشگران نیز موثر بوده و در نهایت به یکی از نمادهای اصلی هویتی شهر بدل گردد. این پارک تفریحی امروزه با وجود پتانسیل هایی که در زمینه جذب گردشگر در یک منطقه کوهستانی دارد، مورد بی توجهی مسئولان قرار گرفته است و امکانات مناسبی برای استفاده گردشگران در آن پیش بینی نشده است.
این پژوهش سعی بر آن دارد تا با مطالعات اسنادی و میدانی به شناخت مشکلات موجود در راستای توسعه این پارک جنگلی به عنوان یک کوهستان پایدار بپردازد نتایج به دست آمده از این تحقیق بیانگر آن است که پارک جنگلی آبیدر به عنوان یک فضای تفریحی و گردشگری نقش مهمی در برآوردن نیازهای گردشگران در سنندج دارد که البته نیازمند تمهیداتی جهت افزایش کیفیت و جذب بیشتر استفاده کنندگان می باشد. و با ارائه راهکارهایی در راستای گردشگری پایدار و توسعه پایدار کوهستان، می توان نیازهای گردشگری– فراغتی مردم و گردشگران را در این طبیعت کوهستانی برطرف ساخت.